Εγκυμοσύνη και Βλαπτικοί Παράγοντες

Σακχαρώδης διαβήτης

Σοβαρή αναιμία

Υπέρταση

Χρόνια νεφρική νόσος

Καρδιαγγειακή νόσος

Η κακή μαιευτική παρακολούθηση

Συγγενείς λοιμώξεις. Οι πιο συνηθισμένες συγγενείς λοιμώξεις είναι η σύφιλη, η τοξοπλάσμωση, η ερυθρά, ο μεγαλοκυτταροϊός και ο έρπης. Υπάρχουν όμως και άλλοι παθογόνοι μικροοργανισμοί, που μπορούν να προκαλέσουν συγγενείς λοιμώξεις.

Ισοανοσοποίηση Rhesus ή ασυμβατότητα ομάδων. Συμβαίνει όταν η μητέρα είναι Rhesus αρνητική και το έμβρυο είναι Rhesus θετικό. Σε αυτή την περίπτωση, αντισώματα που κυκλοφορούν στο αίμα της μητέρας εισέρχονται στην κυκλοφορία του εμβρύου / νεογνού προκαλώντας καταστροφή των ερυθροκυττάρων του. Μπορεί να οδηγήσει σε εμβρυϊκό ύδρωπα, αναιμία, υπερχολερυθριναιμία (βαρύ νεογνικό ίκτερο).

Φάρμακα. Οι μηχανισμοί δράσης μέσω των οποίων επιδρούν τα φάρμακα και άλλοι βλαπτικοί παράγοντες στο έμβρυο μπορεί να είναι είτε άμεσοι είτε έμμεσοι. Έμμεσοι μηχανισμοί δράσης μπορεί να είναι μέσω της πλακουντιακής λειτουργίας και αιμάτωσης, μέσω κάποιας γενικότερης επίδρασης στον μητρικό οργανισμό, μέσω του πατρικού παράγοντα (π.χ. μεταβολές του γενετικού υλικού λόγω τοξικής δράσης ενός φαρμάκου).

Ακτινοβολία, μόλυνση περιβάλλοντος

Νοσήματα της μητέρας. Μητέρα και έμβρυο υπάρχουν σαν μια ενιαία οντότητα κι έτσι νοσήματα της μητέρας μπορεί, άλλοτε σε διαφορετικό βαθμό, να επηρεάσουν το έμβρυο. Αλλά και η θεραπευτική αντιμετώπισή τους που έχει σαν στόχο το μητρικό οργανισμό μπορεί να επηρεάσει και το έμβρυο. 

Τα νοσήματα αυτά είναι:

Υπέρταση της μητέρας. Για την ιδανική αντιμετώπιση του προβλήματος, η υπερτασική ασθενής θα πρέπει να βρίσκεται υπό ιατρική φροντίδα πριν από τη σύλληψη.

Προεκλαμψία – εκλαμψία. Η προεκλαμψία είναι ένα σύνδρομο που είναι γνωστό σαν υπέρταση προκαλούμενη από την εγκυμοσύνη. Κύριος στόχος της αντιμετώπισης της προεκλαμψίας είναι η αποφυγή της εξέλιξής της σε εκλαμψία η οποία είναι κατάσταση πολύ επικίνδυνη τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο.

Καρδιακή νόσος, θρομβοεμβολική νόσος. Η πιο συχνή μορφή καρδιοπάθειας στην κύηση είναι η ρευματική καρδιακή νόσος, με τις συγγενείς καρδιοπάθειες να κατέχουν την 2η θέση. Κάθε καρδιοπαθής γυναίκα πρέπει να βρίσκεται σε στενή παρακολούθηση από τον γυναικολόγο / μαιευτήρα και τον καρδιολόγο της.

Αιματολογικά προβλήματα. Όσον αφορά τις αναιμίες η πιο συχνή αναιμία της κύησης είναι η σιδηροπενική. Ειδική προσοχή και αντιμετώπιση χρειάζονται η ύπαρξη στίγματος δρεπανοκυτταρικής αναιμίας – δρεπανοκυτταρική νόσος και στίγματος μεσογειακής αναιμίας – μεσογειακή αναιμία

Λοιμώξεις ουροποιητικού (ουρολοιμώξεις). Χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση διότι οι έγκυες γυναίκες με βακτηριουρία και εν συνεχεία πυελονεφρίτιδα, παρουσιάζουν αυξημένο ποσοστό πρόωρου τοκετού.

Παθήσεις θυρεοειδούς (υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός) και άλλες ενδοκρινολογικές παθήσεις.

Επιληψία. Παρ’ ότι τα αντιεπιληπτικά φάρμακα μπορεί να αυξήσουν τη συχνότητα εμφάνισης ορισμένων συγγενών ανωμαλιών, εν τούτοις η αντιεπιληπτική αγωγή δεν πρέπει να διακόπτεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (με συχνό έλεγχο των επιπέδων του φαρμάκου στο αίμα), καθώς μια κρίση επιληψίας μπορεί να αποτελέσει πιο επικίνδυνη κατάσταση για το έμβρυο.

Μυασθένεια. Η μυασθένεια είναι μία αυτοάνοση νευρομυϊκή πάθηση, η οποία χρειάζεται ιδιαίτερη αντιμετώπιση στη διάρκεια του τοκετού.

Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος. Μερικές φορές ο νεογνό μπορεί να παρουσιάσει το σύνδρομο “νεογνού μητέρας με Σ.Ε.Λ.”  Το σύνδρομο αυτό παρατηρείται τους πρώτους 6 μήνες της ζωής.

Ηπατική νόσος. Τα ηπατικά προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν στη διάρκεια της κύησης είναι οι  ήπιες διαταραχές ηπατικών δοκιμασιών που υποχωρούν μετά τον τοκετό, η ιογενής ηπατίτιδα, ενδοηπατική χολόσταση, οξεία λιπώδης νέκρωση ήπατος, κίρρωση ήπατος.

Τοξικομανία

Αλκοόλ

Κάπνισμα