Ο ανθρώπινος οργανισμός από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι την ωρίμανση (ενήλικη ζωή) βρίσκεται σε μια συνεχή και αρμονική διαδικασία αυξήσεως και διαπλάσεως.
Αυτή η εξέλιξη του ανθρώπινου οργανισμού μπορεί να διακριθεί σε δύο περιόδους:
- Την ενδομήτριο. Σε αυτήν ο αυξητικός ρυθμός είναι ιλιγγιώδης και με ανάλογη ταχύτητα διαπλάσσεται και ωριμάζει λειτουργικά ο οργανισμός.
- Την εξωμήτριο περίοδο. Σε αυτήν – εξαιρουμένης της εφηβείας – μειώνεται βαθμιαία ο αυξητικός ρυθμός.
Την εξωμήτριο περίοδο μπορούμε να την χωρίσουμε σε 3 μεγάλες περιόδους:
α) Την περίοδο των 3 έως 5 ετών της ζωής. Αυτό το χρονικό διάστημα το χωρίζουμε στις εξής περιόδους:
- Την νεογνική περίοδο (4 πρώτες εβδομάδες της ζωής).
- Την βρεφική περίοδο (μέχρι το τέλος του 12ου μηνός).
- Τη νηπιακή περίοδο (μέχρι το τέλος του 4ου έτους).
- Την προσχολική (η οποία τερματίζεται το 6ο έτος).
β) Την σχολική περίοδο.
γ) Την περίοδο της εφηβείας.
Η βρεφική περίοδος λοιπόν ξεκινάει μετά την νεογνική, δηλαδή αφού το νεογέννητο κλείσει 4 εβδομάδες ζωής και κλείνει το 12ο μήνα ζωής του βρέφους (ενός έτους).
Η περίοδος αυτή κατά την οποία το μωρό ονομάζεται βρέφος, έχει σημαντικές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τις επόμενες περιόδους ζωής του παιδιού.
Αυτές οι ιδιαιτερότητες αφορούν το ρυθμό της σωματικής αύξησης, στην ψυχοκινητική εξέλιξη του παιδιού, τη συναισθηματική και ψυχική διάπλαση αλλά και την ωρίμανση των διαφόρων συστημάτων του οργανισμού.
Τέλος, η διατροφή του βρέφους παρουσιάζει ιδιαιτερότητες εφ’ όσον ξεκινάει με μόνη τροφή το γάλα. Μιλώντας για τους 4 πρώτους μήνες ζωής – ιδανικά με τον μητρικό θηλασμό ή σίτιση με τροποποιημένο γάλα αγελάδος, όταν υπάρχουν δυσκολίες στο θηλασμό.